پژوهشگران راه تازهای برای «شارژ مجدد» سلولهای انسانی یافتهاند که با جایگزینی میتوکندریها امکانپذیر میشود و میتواند اثر گستردهای در درمانهای پزشکی داشته باشد. به گزارش ساینس الرت، میتوکندریها با افزایش سن کاهش پیدا میکنند، کند و فرسوده میشوند و همین افت عملکرد میتواند در بروز بیماریهای گوناگون، از قلب تا مغز، نقش داشته باشد.
در این پژوهش، محققان از ذرات ویژهای به نام «نانوگل» (Nanoflower) استفاده کردند، ساختارهایی گلمانند که میتوانند مولکولهای اکسیژن آسیبزا را جذب کنند. این فرایند موجب فعال شدن ژنهایی شد که تعداد میتوکندریها را در سلولهای بنیادی انسانی افزایش میدهند.
سلولهای بنیادی که انرژی بیشتری دریافت کرده بودند، توانستند میتوکندریهایشان را در اختیار سلولهای پیر و آسیبدیده اطراف بگذارند. این فرایند شبیه «تعویض باتری» است تا شارژ مجدد، اما باعث شد سلولهایی که از کار افتاده بودند دوباره فعال شوند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
آکهیلش گاهاروار، مهندس زیستپزشکی، میگوید: «ما سلولهای سالم را طوری آموزش دادهایم که باتریهای اضافیشان را با سلولهای ضعیفتر به اشتراک بگذارند. با افزایش تعداد میتوکندریها در سلولهای اهداکننده، میتوانیم به سلولهای پیر یا آسیبدیده کمک کنیم بدون نیاز به دارو یا دستکاری ژنتیکی، دوباره احیا شوند.»
نانوگلها از مولیبدن دیسولفید ساخته شدهاند و وجود حفرههای ریز در آنها باعث میشود مانند اسفنج گونههای فعال اکسیژن در بافتهای هدف را جذب کنند. حذف این مولکولهای مضر موجب فعال شدن ژنهای تولیدکننده میتوکندری در سلولهای بنیادی شد.
سلولهای بنیادی بهطور طبیعی توانایی انتقال میتوکندری را دارند؛ اما در این آزمایش، میزان میتوکندریهای اضافی به میزان چشمگیری بیشتر بود که شارژ مجدد سلولهای دیگر را تقویت کرد.
به گفته پژوهشگران، در جریان آزمایش میزان انتقال میتوکندری حدود دو برابر حالت عادی افزایش پیدا کرد و سلولهای عضلانی قلب سه تا چهار برابر بیشتر رشد کردند. در سلولهای قلبی که در معرض آسیب ناشی از شیمیدرمانی قرار گرفته بودند، نرخ بقا به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کرد.
پژوهشگران میگویند این روش میتواند برای احیای سلولها در بخشهای مختلف بدن مانند بافتهای مجاور قلب برای مشکلات قلبیــعروقی یا تزریق مستقیم به عضله در موارد دیستروفی عضلانی به کار رود.
با این حال، پژوهشگران تاکید میکنند در مراحل اولیه قرار دارند و اکنون، باید روی حیوانات و سپس انسان آزمایش شود تا محل مناسب تزریق سلولها و میزان ایمن مشخص شود.
